Welke jaren zat je op school?

Dat moet van 1973 tot 1977 zijn geweest.

Wie was je favoriete leraar?

Meneer Barendsen, Nederlandse leraar. Hij was heel apart. Erg geïnteresseerd in zijn leerlingen. Hij spuugde als hij sprak (sorry meneer Barendsen) en daar maakte we natuurlijk eindeloos grapjes over. Ik mocht vaak hardop voorlezen, en spreekbeurten houden. Dat vond ik erg leuk. Daar is denk ik mijn liefde voor acteren en taal ontstaan. Ik las ook veel. Ben na mijn eindexamen naar de Toneelschool in Antwerpen gegaan en speelde vanaf mijn negentiende allerlei grote rollen in film/tv en op het toneel. Als kind schreef ik ook al veel verhaaltjes, en hield dagboeken bij. Later ben ik dan ook professioneel schrijven. Eerst columns voor ‘Het Algemeen Dagblad’ over Londen, reisverhalen o.a. over mijn tocht door de Sahel Sahara, en nu romans. Dus… dank u wel meneer Barendsen!

Wie was je beste vriend/vriendin?

Jan Willem Sterneberg, mijn jeugdliefde die ik op het Kennemer Lyceum heb leren kennen. We zijn al met al zo’n negen jaar samen geweest. Het wachten op hem in het fietsenhok waar een blik al genoeg was. Ik heb de kaart geloof ik nog die hij me na ‘onze eerste kus’ uit Cape Town stuurde waar zijn vader woonde, een romantische zonsondergang. Dat vond ik toen machtig mooi. Het is heerlijk om tijdens de ‘rocky’ puberteitsperiode een soul mate te hebben, ik raad het iedereen aan. Hij woont nu in Jeruzalem, maar we hebben nog steeds goed contact.

Hoe heb je het Kennemer toen ervaren? En waarom?

De eerste vier jaar waren heel fijn. Vooral als ik terugkijk zie ik hoe geprivilegieerd ik was. Het milieu waar ik uitkwam, de goede opleiding, en rijkdom aan diversiteit van kinderen waar ik mee omging. Ook al woon ik nu in Zweden, ik heb nog steeds veel vrienden uit de tijd die ik vrij regelmatig zie. In de vierde bleef ik zitten, en ook omdat Jan Willem voor een jaar naar de Kibbutz in Israël vertrok, wilde ik niet langer op het Kennemer blijven. Ik ben toen van school veranderd. Een ietwat vreemde keuze waar ik achteraf spijt van kreeg. Ik dacht dat ik op een andere school hem minder zou missen. Dat het leven zo niet werkt, daar moest ik nog achter komen. Ik was liever bij mijn vertrouwde groepje op het Kennemer gebleven.

Wat was je mooiste/leukste herinnering?

Ik woonde ik Bentveld en fietste iedere dag heen en weer naar school. Het was prachtig. Langs Koningshof. Elswout. Ik kon dan heerlijk dromen (natuurlijk soms ook koud) en uitwaaien. Ons ouderlijk huis is er nog steeds en als ik mijn vader bezoek rijd of fiets ik nog steeds graag rond in die buurt. Enkele jaren geleden zijn we nog naar een klassiek concert geweest in de aula van het Kennemer. Veel is er in het gebouw veranderd en aangepast.

Wat heb jij als een cadeau ervaren door je tijd op het Kennemer?

Mijn debuut roman De Rode Draagdoek is vorig jaar uitgebracht bij Uitgeverij Aspekt. Het gaat om een wordingsproces van een jong meisje tot een volwassen wijze vrouw. Het speelt zich veelal af in Londen en Afrika, maar allerlei persoonlijke schoolherinneringen (gecombineerd met fantasie) heb ik toch wel gebruikt in die roman. Een specifiek hoofdstuk speelt zich helemaal af in Bloemendaal. Het milieu dat ik goed ken.

Wat heb je op het Kennemer gedaan wat niemand mag weten?

Niks dat ik me kan herinneren. Ongetwijfeld zijn er dingen, maar misschien vergeten of verdrongen ? Wat ik NIET heb gedaan was toen een jongen, die indruk op me wilde maken, mijn kleinere broertje – die ook op het Kennemer zat  – vaak pestte. Hij stopte mijn broertje bijvoorbeeld in de grote prullenmand op het schoolplein. Ik wist wel dat hij zulke stompzinnige grappen uithaalde, maar ik lachte erom terwijl ik hem een klap had moeten geven om mijn broertje te beschermen. Het is niet traumatisch, maar toch, die kleine dingen in het leven….